Paradijs is het kernwoord

Cooroy, 5 dec 11.40

Deze keer vanuit het meest nietszeggende plaatsje 'Cooroy' inlands van het poshy surfplaatsje Noosa (heads/ville). Waar ik zo de trein pak. Sinterklaas met 35 graden op het strand, met andere bruine mensen dan zwarte pieten. Het voelt absoluut niet als de normale (dure) december maand zoals gewend, maar soms is anders beter, zoals duur nog duurder kan zijn (als je dit nogmaals leest, lees je inderdaad dat het geen 'sense' maakt).

Halverwege november aangekomen in het hoge luchtvochtige regenwoud aandoende Cairns. Helaas een paar dagen na de totale zonsverduistering die daar plaatsvond. Wel een beetje van mee kunnen genieten aangezien mijn Nederlandse reisgenootjes, de grote wolk die in de weg zat wel hebben kunnen bewonderen.

Zoals altijd was ik enorm goed voorbereid, dus na een uur rondlopen op het vliegveld de shuttle naar het centrum gevonden, aldaar een ander uur in de volle zon met gratis Turkse stoombad sensatie met niet te vergeten de 20 kg bagage op mijn rug, te mogen meemaken om eindelijk een hostel te vinden dat niet vol was met eclipse toeristen. Na mezelf beloofd te hebben dat ik me voortaan (nog beter) ga voorbereiden, een verkoelende douche genomen boodschappen gedaan en mijn outbackmaatje, Wessel en zijn beste vriend Fabian opgezocht om een heerlijke pasta voorgeschoteld te krijgen.
Na nog een enkele dag in Cairns met zwemmen in de lagoon (de zee is een 'no go' want zit hier vol krokodillen, haaien en box jelly fish (binnen-een-half-uur-ben-je-dood-kwal), onze eerste eigen Oz barbie (aan zee heb je openbare bbq's), goon op het strand, en veel geregel en plannen maken voor de rest van de oostkust zijn we de volgende dag vertrokken naar Airlie Beach.

Aangekomen in Airlie Beach, ookwel de gateway voor de paradijselijke whitsundays, onze ogen uitgekeken. Ondermeer aan de beauty van de witte poederachtige stranden met wuifende palmbomen, maar misschien nog wel meer aan de werkelijk honderden 17-18 jarige scholieren, skoolies genoemd, waarvan meisjes in rokjes liepen zo kort dat je een halve bil ziet en topjes zo kort dat je soms niet ziet of het niet alleen een BH is of niet en jongen(tjes) die denken dat ze Justin Bieber himself zijn. We hadden het geluk dat deze club skoolies een week feest kwam vieren in Airlie Beach en werkelijk elke tour naar de whitsundays hadden volgeboekt, zodat wij eindigden op de laatste beschikbare plaatsen op, jawel, een 3 daagse partyboattour naar de whitsundays ipv de gewenste zeil/catamarantrip. Naast nog nooit zo hard gelachen als gehuild om karaoke, drankspelletjes en elkaar ondertekenen met zonnebrand om natuurlijk een 'jug' met bier te kunnen winnen, ook enorm genoten van Whitehaven beach (zand zo zacht als meel), de kleine hutjes op South Molle Island omringd met palmbomen, de meest mooie wandeling op aarde volgens de national geographic, met uitzicht over honderen groene eilanden met witte stranden omringd door een helder blauwe oceaan, het zeilen, de zonsondergang en de discussies met mijn mannelijke maatjes.

Na terugkomst nog een paar heerlijke dagen gehad in Airlie Beach nadat de rust was weergekeerd met zwieren in de hangmat bij het meest relaxte hostel tot nu toe, liften regelen naar de Coles (supermarkt op 3 km afstand van het dorp, waarbij de mannen wilden lópen in de hitte), zwemmen in de lagoon, onbijten die overgaan in lunches, die overgaan in diners die overgaan in appleciders en biertjes drinken met eindeloze potjes kaarten (ja echt, ik;)) en herhaaldelijk uitgelachen te worden door mn reisgenootjes omdat ik (geef toe, wat onhandig) tegen een Duitse medekamergenoot, die onderin het met mij gedeelde stapelbed lag, zei dat ik het niet erg vond als hij wat kleren zou verliezen bij het in bed stappen... Waarbij ik natuurlijk eigenlijk bedoelde dat het niet erg was als hij wat van mijn kleren op de grond zou gooien bij het in bed stappen, aangezien ik mijn was had opgehangen door ze onder de rand van het bovenste matras van het stapelbed te stoppen en hij door mijn kleren heen zn bed moest instappen. Na deze uitleg gestameld te hebben, is de grap er geloof ik nog steeds niet af.

Nu heb ik de reiswijze tussen Cairns en Airlie Beach wel erg makkelijk overgeslagen en vanwege de manie van Wessel en Fabian is het toch belangrijk om te benoemen dat we hebben gereisd middels trein. Vanwege de grote fascinatie voor treinen bij mijn reismaatjes heb ook ik een discovery pass geboekt om 'hop on en hop off' te kunnen reizen tussen Cairns en Brisbane.

Na mijn 'ik heb eigenlijk gewoon vakantie' dagen in Airlie Beach hebben we de trein geboekt naar het kleine kustplaatsje Emu Park. Emu park was werkelijk hoe de Australische kust bedoeld is. Klein, vriendelijk, relaxt, enorme lege witte stranden en zee waarin je kan zwemmen omdat hoe verder zuidelijk je komt de zee afkoeld en je daarom minder bang hoeft te zijn voor box jelly fish, omringd door 'cowboy inlandplaatsjes' zoals Rockhampton. Tussen Rockhampton en Emu Park nog de wereldberoemde crocodile farm bezocht, die niet koeien, kippen of varkens, maar inderdaad krokodillen houdt om te verkopen voor een lekkere crocodile steak of handtasjes voor gucci of armani. Indrukwekkend om met Steve Irwin de tweede te praten over insticten, het fokken van deze reptielen en wat je moet doen als je wordt aangevallen, gevolgd door natuurlijk een demonstratie in het echt.

Na enkele dagen het gevoel van alleen op de wereld te zijn, te hebben ervaren, doorgereisd naar het drukkere, zoals eerder benoemde poshy Noosa, om de surfskills weer uit de kast te halen. Na afscheid van mn reismaatjes te hebben genomen omdat zij eerder in Sydney moesten zijn om hun vlucht naar Nieuw Zeeland te halen, een tour naar Fraser Island geboekt en plannen gemaakt om met een Engelse die ik in Cairns heb leren kennen, maar nu bij toeval weer tegenkwam, verder naar Sydney te trekken met de auto vanuit Brisbane.

De tour naar Fraser island was zoals de Aussies zeggen: awesome!
Vanuit Noosa door een nationaal park gereden richting Harvey Bay om de ferry te pakken naar het grootste zand- en world heritage listed eiland ter wereld; Ghari, oftwel paradijs in aboriginaltermen, oftewel Fraser Island.

In het kort was het inderdaad paradijs. Het is 190 km lang strand omringd door een wilde blauwe zee, zonder wegen of huizen, met regenwouden, ongelofelijk blauw groene heldere freshwater meren, wildlife als dingo's, verschillende vogels, seaturtles, whales en 's nachts duizenden sterren, moonrise boven zee en het enige geluid wat je hoort het botsen van de golven is. Omdat er geen wegen zijn kan je alleen rijden met 4WD's.
Met een groep van 15 mensen, met 3 4WD's, bestuurders varierend, het kamp, net achter een duin, opgezocht om tentjes op te zetten en de bbq gebruiksklaar te maken. Een geweldige 3 dagen gehad met mensen van over de hele wereld met leeftijden varierend tussen extremen. Het blijft bijzonder.
En nadat ik een 4 WD het regenwoud uit heb gereden door soft sand in low gear met banden zo plat als dubbeltjes om grip te verbeteren met redhotchilipeppers uit de boxen knallend, kon mijn trip helemaal niet stuk. Ik kom nooit meer terug ;)

Na een terugreis naar Noosa over Rainbowbeach nog een paar strand/ biertjes/etentjes dagen gehad met mn tourgenootjes. Na big hugs zit ik nu in de trein richting Brisbane om de Engelse weer te ontmoeten om de laatste 10 dagen met een auto te gaan touren langs de kust richting Sydney, sommige delen in bijzijn van de crazy Swedish girls van de tour. En dan zie ik fijn pap en Mies weer, in het naar geruchten nog mooiere Nieuw Zeeland; ik kan niet wachten!