Hello Kampot

Soms zijn alle indrukken voor mijn ‘voor-de-eerste-keer-Azië-ervarende ogen’ veel. Soms overrompelend veel, maar vaker, als ik op ga in alles wat mijn ogen zien, laat ik mij verrassen en meeslepen in de chaotische georganiseerdheid die Cambodja te bieden heeft.

Na mijn laatste uurtje dienst ben ik door mijn ‘wij hebben geen hobbies maatjes’ weggebracht naar Schiphol. Na wat Amerikaanse Dollars op zak te nemen en dikke knuffels voor Mies en Noortje heb ik mij in de monsters van vliegtuigen van Emirates via Dubai naar Bangkok en uiteindelijk Phnom Penh laten vliegen. Van het supersonische vliegveld van Dubai naar het smoezelig aandoende tussen-de-figuurlijke-haakjes ‘internationale’ luchthaven van Phnom Penh. Daar stond mijn, nu al heerlijk aan het relaxte tempo aangepaste, To te wachten en na starende blikken van die lieve Cambodianen hebben we ons weglaten kijken de tuktuk in naar ons guesthouse.

Omdat het begin van de nacht was in Phom Penh was het zwoel koel. Na een ritje met de tuktuk begon ik al wat te landen in een wereld die Azie heet. Een sfeerimpressie; geen auto’s maar moto’s en tuktuks, geen 4 baans-snelwegen, maar één groot gaten netwerk waar spookrijders meer regel dan uitzondering zijn, geen direct zeggen waar het op staat, maar vriendelijk lachen en ja zeggen maar nee bedoelen, maar vooral het gestructureerde nette, soms manisch georganiseerde Nederland tegenover een chaotische, maar deze inzettende als mate van regel toch georganiseerde Cambodja valt mij op. Uit ervaring spreek ik als ik meen dat meedansen en verwonderen meer recht doet dan frustratie en verzet. De rijkdom van een nieuwe cultuur.

Ook het eten wat we in de dagen die volgen meer dan genoeg hebben getest om uitgebreid verslag te doen, wat ik nu dan ook uitvoerig ga doen, mág niet missen. Van muesli met werkelijk elke tropische vrucht die maar bestaat, tot gecarameliseerde bananen flensjes of pumpkin brood met Japanse peer als ontbijt tot smaakvolle curry's in alle kleuren van de regenboog, hamburgers als de toren van pisa en niet te vergeten het heerlijk Khmer food als shrimps kokos kampot pepper soup en Loc Lak met smaken van kruiden waarvan ik het bestaan niet wist. Héérlijk.

Naast eten hebben we natuurlijk ook nog andere nuttige dingen gedaan. Zo heb ik de eerste dagen dat To veel aan het werk was Phom Penh verkend. Nadat ik tuktuk drivers van me af heb geschud enerzijds en een brutale doch vriendelijke bijna-tassendief anderzijds heb ik in de verzengende hitte langs de boulevard gewandeld, een manicure gedaan, mijn jetleg uitgeslapen, mijn (PAAZ) boek uitgelezen en me verwonderd over dat 5 mensen echt samen op één scooter passen. Samen met To ook nog romantisch kotsmisselijk, zwetend en balend lachend meer dan een uur een rondrit in de tuktuk gemaakt omdat we onze tuktuk driver vrije weg hadden gegeven. Goed wetend wat hij met zijn onnozelheid doen moest; ons veel dollars lichter maken omdat hij ons wel 'even' zou brengen naar een 'Hammock chill plek' wat na een uur rijden nog niet in zicht was. Na omkeren alle hobbels in de weg van de andere kant gezien te hebben, toch maar besloten de rest van de middag veilig in te richten en wel om lekker te gaan eten, voor de verandering.

De volgende dag kon mijn geluk niet op. Vertrekken uit deze hete, roekeloze, drukke, flink geurende stad. Na een ritje met de bus, met blije Cambodiaandjes op schoot waar mijn hart letterlijk van smelt, was aankomst in het gemoedelijke Kampot een verademing. Brede straten, zwierende palmen, honderden lichtjes, vele leuke restaurantjes, ontbijt- en luchplekjes, guesthouses, gezamenlijke huisdieren, vele lieve mensen met verschillende nationaliteiten, de kabbelende Mekong en opnieuw knuffelbare Cambodiaandse kindjes. Hier kan ik wel een jaartje doorbrengen..

We zullen komende tijd doorbrengen in To's appartement. Een klein net appartementje in het centrum van Kampot. We kunnen hier blijven voor onbepaalde tijd, dus voorlopig, als ik zo nog even in NL zit, of in Vietnam, blijft To hier en is het work in progress om ons droom-boomhuis aan de rivier te bemachtigen. Inmiddels vindt To steeds meer zijn weg in zijn functie als regiocoodinator van Be More en heb ook ik een baan als verloskundige in het Sonja Kill Memorial Hospital binnen gesleept.

Het Sonja Kill Memorial Hospital is een ziekenhuis opgezet mbv donateur organisatie 'Hope Worldwide' en wil zich met name gaan richten op moeder- kindzorg. Momenteel zijn alle afdelingen lopende, behalve de verloskunde afdeling. Daar ligt een mooie uitdaging voor mij en mede collega's uit Australie, Amerika en niet te vergeten een door ons te trainen stel Cambodiaanse midwifes. Ik begin eind november, vers terug komend, van mijn geplande backpackreis door Vietnam met mijn liefste Noortje. Ik kán niet wachten!

Nog even terugkomend op ons droom-boomhuis; na een middagje huizen bezichten Cambodja-style zijn we verliefd geworden op een liefelijk stukje Cambodja. Net iets buiten Kampot, along the river, ligt een groot stuk land met tropische bomen en houten (boom)huizen met uitzicht over de Mekong. Na de eerder bezochte hypermoderne huizen, met tegels zo lelijk dat je nog niet wil dat dat je grafsteen wordt, weten we het zeker. Híer willen wij wonen. Helaas werden we blij gemaakt met een dode mus. Momenteel niets te huur. Maar wij hebben ons hart verloren, dus elke 'makelaar' in town weet inmiddels dat wij daar willen wonen, of iets vergelijkbaars. We hebben tijd en goede hoop.

Omdat ik honderduit kan vertellen over onze dagen hier volgt het topje van de ijsberg als opwarmmertje. Van scooterritjes naar (frisse) Bokor bergen (To lachte mij uit omdat ik vroeg of het koud op de berg zou zijn, om vervolgens zelf al rillend op de top aankomend een kopje thee in het meest afzichtelijke restaurant ooit te gaan drinken, omdat het toch wel erg koud was), tot kayakken in de Mekong, de lekkerste cappuchinos/shakes spottend, knokige/hoekige bot massages by blind people (écht lekkerste ooit!), tot windsurfen op Kep, chillen op Rabbit Island en een bezoek aan de indrukwekkende killingfields en S21 in het verschiet. Wij vermaken ons hier prima.

Tot snel en een liefs van ons.